Allochtone jongeren over politiek

uit: MO*magazine
Mei 2009
Door Samira Bendadi.

'Zonder welvaart geen democratie'

Allochtone jongeren verwachten veel van de democratie.
Copyright: Brecht Goris
27 mei 2009 (MO) - Allochtone jongeren verwachten veel van de democratie, maar twijfelen aan de betekenis van de Vlaamse verkiezingen en aan de impact die allochtone politici kunnen hebben. Ze zijn voorstanders van een seculiere politiek en vragen meer aandacht voor het milieu. Dat zijn enkele vaststellingen uit een onderzoek dat MO* deed bij jongeren van Marokkaanse, Turkse, Congolese en Italiaanse afkomst.

Hoe staan allochtone jongeren tegenover de politieke instellingen in dit land? Geloven zij in de democratie? Wat zijn hun verzuchtingen in verband met het politieke bedrijf en wat verwachten ze van de volgende Vlaamse regering? Geloven ze in de daadkracht van allochtone politici en wat verwachten ze precies van hen?

Die vragen legden we voor aan vijf focusgroepen, gespreid over verschillende regio’s in Vlaanderen. De deelnemers zijn tussen 18 en 27 jaar en van Marokkaanse, Turkse, Congolese en Italiaanse afkomst. Ze zijn student, arbeider, werkloos, bediende, hooggeschoold en laaggeschoold. Een mix die tot boeiende discussies leidde en opmerkelijke resultaten opleverde. De afspraak was dat niemand bij name geciteerd zou worden.

Nadelig voor minderheden
Democratie staat hoog aangeschreven bij onze allochtone jongeren. Ze vinden het zelfs het beste bestuurssysteem ooit bedacht. Democratie is volgens hen synoniem met gelijkheid en rechtvaardigheid, vrije meningsuiting en eerlijkheid, samenwerking en samenhang, met het recht van iedereen, ongeacht afkomst of kleur, om zijn stem te laten horen.

Dat is wat democratie zou moeten zijn, maar, zeggen de meeste deelnemers, dat ideaal is nergens gerealiseerd. Democratie geldt binnen een samenleving slechts voor een deel van de bevolking. ‘Democratie is er voor de rijken’, zeggen de jongeren van Italiaanse afkomst. ‘En als in de democratie de meerderheid het woord heeft, dan is de democratie per definitie nadelig voor de minderheden’, werpt een jongeman in de Marokkaanse focusgroep op.

Een meisje geeft een concreet voorbeeld. ‘Ik ben lerares in opleiding. Eén van mijn vakken is wiskunde. Het is mijn lievelingsvak en ik krijg er altijd heel goede cijfers voor. Ik zou dolgraag wiskunde geven, maar dat kan niet, want ik draag een hoofddoek. Men zegt dat ik islam kan onderwijzen, maar dat wil ik niet. In dit geval is er voor mij geen democratie’.

Een Congolese student wijst op het feit dat democratie op verschillende manieren geuit kan worden naar gelang van de samenleving. ‘In Afrika zijn er misschien bepaalde noden en prioriteiten die hier niet zijn’, zegt hij. En democratie is niet altijd een garantie voor stabiliteit. ‘Kijk naar de geschiedenis van Europa. Denk maar aan de Tweede Wereldoorlog’, zegt iemand anders in de Congolese groep.

Democratie is voor een van de deelnemers, een jonge werkloze van Turkse afkomst, slechts toneel, een grote leugen. Voor hem staat democratie symbool voor de nieuwe wereldorde, voor de overheersing van de VS, want als er in naam van de democratie oorlog wordt gevoerd, dan is democratie verwerpelijk. Hij staat in zijn vriendenkring bekend als ‘de pessimist’.

om verder te lezen click hier
www.mo.be